دوستان سوالی داشتم از حضورتان , قبل از سوال : اینکه می دانیم هر ملتی درمیانهء دیالگوهای روزمرهء خویش دارای کلمات و جملات فحاش هستند هرقومی هر زبانی دارای کثیف ترین اصطلاحات و تشابهاتی هستند که از لحظات اولیهء گشایش چشمان معصومانهء هر کودکی براین دنیا گوشهایش با چنین کلمات زشت و درکل با خصوصیت فحاشی گری آشنا می شود یا از پدر و مادر و برادر و خواهر یا از بستگان ویا از اجتماع خویش, رواج چنین کلمات و تشبیه نمودن انسانی به حیوانی ویا فضولاتی ویا ساختن جملاتی گاها"با رعایت فعل و فاعل و وزن و قافیه!حتی برای جوک و طنزسازی برای هرشخصیت مثبت و منفی یا هر قوم و زبان متنوع (متاسفانه جوکهایی برای قوم های متعدد ایرانی مانند : یه اصفونیه بود,یه لره بود , یه رشتیه بود , یه ترکه بود , یه ..., خلاصه همه بودند الا تهرونیه نبود, بگذریم, البته برای من هیچ زبانی و ملیتی و قومیتی فرق نمیکند یکپارچگی تمامیت مردم هر کشوری بالاترین مقام آن ملت میباشد) وموقع عصبانیت و خشم و یا برای خنداندن دیگران و خوش و خود شیرینی ویا حتی در مکالمات روزمره و خیلی ساده بدون خشم و بدون خنده ,(مردیکهء...,زنیکهء...بچه...,پوفی...,ج...,کو...,گ...,و) آقا یا خانمی ! عصبانی میشود یعنی منطق به بن بست میرسد یعنی واقعیت برایش تسلیمی تلخ میباشد که قبولش کسر منزلت خواهد داشت قبولش شکست خواهدداشت پس پناه برچنین فرهنگی می برد, جای بسی تاسف و تاثربرای انسان درمقام شامخ انسانیت دارد وبس, کودکانمان را از همان بدوتولد آشنا می سازیم با چنین فرهنگ زشت , حتی رسوخ این فرهنگ زشت درمیان همسران نیز هویداست, و اما سوال : آیا از تاریخچهء این فرهنگ زشت اطلاعی دردست دارید؟واینکه چرا وبه چه علت و مناسبتی بوجود آمد؟واینکه لازمهء وجود چنین فرهنگ زشتی و تاکید فطری برادامهء آن چیست؟ واینکه گسترش آن چه بابی بررشدو شکوفایی انسان خواهدداشت؟واینکه چرا همراه تربیت مسولانهء خویش نسبت به فرزند خواسته یا ناخواسته کودک خویش را نیز ازاین قائده مستثنی نمی گذاریم؟ واینکه چاره چیست؟واینکه من مخاطب برای جلوگیری از ادامهءاین فرهنگ زشت درمحیط خویش و برای خویش چه تدبیری باید اندیشید؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر